HOME


Mijn naam is Barbara Polak en ik begeleid mensen die vinden dat het nu eens tijd wordt voor hèn. Vaak mensen die perfectionistisch zijn, veel piekeren, goed voor anderen kunnen zorgen (maar zelfzorg een stuk ingewikkelder vinden), veelal op de automatische piloot leven, kritisch zijn op zichzelf en het gevoel hebben maar door te gaan, terwijl ze eigenlijk, als ze heel eerlijk zijn, niet lekker in hun vel zitten.

Dat je je bewust bent van dit feit is mooi. Niet altijd fijn, maar wel belangrijk. Want als je iets wil veranderen, zul je je eerst bewust moeten zijn dàt je iets wil veranderen, dat je niet blij wordt van hoe het nu gaat.

Misschien weet je wat je wèl wil, maar niet hoe je dat voor elkaar kunt krijgen en zoek je daarom hulp. Het kan ook zijn dat je wel weet waar je naartoe wil, maar niet welke stappen je kunt nemen om daar te komen. Dit zijn allemaal processen waar ik je bij kan helpen.


Mijn Beppie en Mijn Uiltje zijn ontstaan vanuit mijn eigen ervaring als mens en als moeder. Mijn Beppie is de naam die ik heb gegeven aan mijn verstand. Mijn Beppie vertelt mij dag in, dag uit, wat ze vindt van alles wat ik doe, gedaan heb en eventueel ga doen. Ken je de Muppetshow nog? Die twee chagrijnige en zeurende oude mannetjes, Statler & Waldorf, die altijd kritiek leveren, werkelijk op àlles wat ze zien en horen? Nou, zo is Mijn Beppie ook. Ze is iedere dag met het verkeerde been uit bed gestapt en heeft een nogal bijzonder talent; het ALTIJD kunnen vinden van iets negatiefs. Bep-talk noem ik dat (ipv pep-talk dus).

Ze laat me het verleden opnieuw overdenken en nadenken over wat ik eigenlijk had moeten doen. Ze heeft allerlei invullingen over wat anderen van mij vinden en ze zal me dit dan ook graag willen laten geloven. Ook heeft ze veel commentaar op mij als moeder. Al doe ik mijn best, ze zal altijd kunnen vertellen dat ik het beter had moeten doen. Ik had iets anders tegen mijn kinderen moeten zeggen, meer geduld en begrip moeten hebben, andere keuzes moeten maken.. Eigenlijk ben ik nooit een ècht goede moeder.

Mijn Beppie is ook erg goed in de toekomst voorspellen. Ze weet op voorhand al wat er gaat gebeuren, vooral als ik iets van plan ben te gaan doen wat nieuw is en ik spannend vind. Ze zal duizend-en-één redenen verzinnen waarom ik dat dan toch echt nìet moet doen. Ze wil vooral dat ik in mijn comfortzone blijf, al mis ik dan mooie ervaringen en loop ik dingen mis waar mijn hart warm van wordt.

Als moeder merk ik dat ook mijn kinderen last hebben van een soort Beppie. Dat noem ik het Uiltje. Er is wel een belangrijk verschil. Ik, als volwassene, heb al een gezond verstand ontwikkeld, maar dit wordt eigenlijk overschaduwd door Mijn Beppie. Mijn kinderen, en vele andere kinderen, zijn nog bezig hun gezonde verstand te ontwikkelen (en dus te weten wat goed en slecht is, wat wel of niet verstandig is, wat ze wel en niet willen en vinden), maar ook zij hebben te maken met dat verdomd vervelende kritische stemmetje in hun hoofd dat ze van alles wijs wil maken. Daarom Mijn Uiltje. Uiltje verkondigt veel wijze praat, maar ook veel prietpraat, onzinpraat; het is soms eigenlijk gewoon een uilskuiken!